آغاز ايام البيض (سه روز مياني ماه رجب)

آغاز ايام البيض (سه روز مياني ماه رجب) زيارت اميرمومنان در اين روز مستحب است. همچنين روزه ايام البيض (روزهاي سيزدهم , چهاردهم و پانزدهم) و اعتکاف در اين روزها فضيلت دارد.)(در خلوت يار معبود من! به مسجد، سجده گاه عاشقان و سر بر آستان نهادگان و خانه امن و آرامش تو آمده ام! مکاني که پروازها از آن سر گرفته و محل نزول فرشتگان و مجمع عاشقان و محفل کروبيان است. بدان اميد آمده ام که در کنار دوستان و مقربان قرار گيرم تا شايد گوشه چشمت بر من گنه کار افتد. صبح گاه سيزدهم رجب، مساجد جامع بسياري از شهرهاي ايران اسلامي، شاهد حضور عاشقان شيفته اي است که به قصد اقامتي سه روزه، در اين مکان مقدس حضور مي يابند و به دور از دنيا و جلوه هاي دل فريب آن، در سفري از خانه خويش به خانه دوست شرکت جسته و به راز و نياز با خداي بي نياز بنده نواز مي پردازند. اعتکاف سنت نيکوي ديرپايي است که از پيامبران به يادگار مانده و تا امروز ادامه يافته است. اين برنامه معنوي، هر سال مشتاقان و طرفداران بيش تري مي يابد، عبادتي که در خلوت انسان با پروردگار مهربان شکل مي گيرد و دل هاي شيفتگان حضرتش را جلا مي بخشد. "اعتکاف" از واژه عکف گرفته شده و به معناي توقف در مکاني و ماندن در آن مکان است. اين واژه در اصطلاح، به معناي ماندن و توقف سه روزه و بيش تر از آن در مسجد جامع، به قصد بندگي و راز و نياز با خالق بي همتاست و به کسي که چنين عمل عبادي را انجام مي دهد، معتکف گويند. اعتکاف توقفي ناآگاهانه در مسجد، بدون عشق به عبادت و قصد قربت نيست. آن چه مي تواند موجب دل کندن از لذايذ زندگي مادي شود، خود بايد لذتي برتر باشد. لذتي چون وصال محبوب، تقرب و نزديکي به خداي بزرگ و قرار گرفتن در سايه سار محبت الهي. معتکف از خانه خويش بيرون رفته و آگاهانه عزم حضور در خانه حضرت حق مي کند؛ حضوري آگاهانه، عاشقانه و خالصانه بر درگاه پروردگار يکتا. پيام اعتکاف، به ياد خدا زيستن است. اعتکاف گشت و گذاري است در کوچه پس کوچه هاي درون و گشتن در دنياي تو در توي دل و شناختن خود و مجاهده با نفس. روزهاي اعتکاف، روزهاي انس با پروردگار و بريدن از غير و پيوستن به يار است. اعتکاف، هجرتي دروني براي سير در دنياي باطن و مروري بر نفسيات خويش است تا گام تهذيب برداريم و کام بندگي برگيريم. ايام اعتکاف، اهل عبادت را عيد حضور است و اهل غفلت را روزنه اي به سوي نور. پيامبر گرامي اسلام (ص)، در بيان فضيلت اعتکاف، در سخني گران بها فرمودند: "معتکف، همه گناهان را در بند مي کشد." يعني آن که خويشتن را براي مدتي در مکاني محبوس کرده تا به توفيق انس با خداوند و رسيدن به لذت مناجات نايل آيد. اعتکاف از نظر زمان، محدود به وقت خاصي نيست، ولي چون لازمه اعتکاف روزه گرفتن است، در دو روز عيد فطر و قربان که روزه حرام است، نمي توان معتکف شد. البته بهترين زمان براي اعتکاف دهه آخر ماه مبارک رمضان و روزهاي سيزدهم تا پانزدهم ماه رجب است که در کشور ما، اعتکاف در سه روز ماه رجب رواج دارد و اين سه روز، از چند جهت داراي اهميت است؛ اول اينکه ماه رجب، ماه حرام است و مطابق روايات، اعتکاف در ماه هاي حرام از فضيلت بيش تري برخوردار است و دوم اينکه روزه در ماه رجب فضيلت خاصي دارد. مرحوم علامه مجلسي درباره کمال اعتکاف مي نويسد: " کمال اعتکاف در آن است که انديشه و دل و اعضا بر مجرد عمل صالح وقف گردد و بر در خانه خداي جليل و در برابر اراده مقدس او به حبس درآيد و به زنجير مراقبت او به بند کشيده شود و از آن چه روزه دار از انجام آن خودداري مي کند، به طور تمام و کمال بازداشته شود ..." )

درگذشت « اَبوالفَرَج محمّد بن اِسْحاق » مشهور به« اِبْن نَديم»

« اَبوالفَرَج محمّد بن اِسْحاق » مشهور به« اِبْن نَديم» مورّخ،‌ شرح حال نويس و كتاب شناس معروف بغدادي درگذشت. ابن نديم را بيشتر به نام كتابش اَلفِهرِست مي‎شناسند. اين كتاب دربرگيرنده علومي است كه در تمدن اسلامي رايج بوده است. ابن نديم دركتاب الفهرست به شرح زندگي دانشمندان مشهورآن علوم نيزپرداخته است. سپس اخبار، كتاب و رسالات مربوط به علوم اسلامي اعم ازعرب و عَجَم را برشمرده و شرح حال كاملي از مصنّفان و مؤلفان آنها آورده است. درالفهرست چگونگي پيدايش هرعلمي تا زمان تأليف كتاب و شرح دقيقي از آثارباستاني ملت‎هاي جهان نيزموجود است. ابن نديم ازتحقيق دراديان و مذاهب معروف عهد خود غافل نبود و دراين مورد هم مطالبي گردآوري كرده است. اثرديگر ابن نديم «التَّشْبيهاتُ وَ الْاوصاف» نام دارد.

وفات « شهاب الدين محمود حَلَبي دمشقي» ملقّب به« شهاب محمود»

« شهاب الدين محمود حَلَبي دمشقي» ملقّب به« شهاب محمود» در81 سالگي دردمشق بدرود حيات گفت. كنيه او اَبُوالبَقا و ازكاتبان و منشيان مشهور قرن 8هجري قمري بود. شهاب محمود فقه و فنون ادبي را درمحضر بزرگاني چون ابن نجّار و ابن مالك فرا گرفت. اين عالم بزرگوار درنظم و انشاي كتاب برديگران پيشي داشت و در نظم و نثر و ذكر احوال بزرگان سرآمد بود. ازآثارشهاب محمود« ديوانُ المُدايحِ النَّّبَوية و حُسنُ التّوسُّل الي صِناعَةِ التَّرَسُّل » را مي‎‏توان نام برد.

         بنيانگذار مهديه تهران

         برنامه های ندبه و کمیل