ولادت امام حسن مجتبى (ع) نخستين فرزند حضرت فاطمه و حضرت على (عليهما السلام)
برخى از مورخان سال تولد آن حضرت را, سوم قمرى دانسته اند. امام حسن (ع) هفت سال با پيامبر (ص) و سى سال با پدر بزرگوارش زندگى كرد و دوران خاصه امامت او ده سال بود. روايت شده است كه: هيچكس از جهت منظر, اخلاق, پيكر, رويه و مجد و بزرگوارى به رسول اكرم (ص) شبيه تر از او نبود. مهمترين حادثه دوران امامت او, عواقب و پيامد ناگوار جنگ هاى صفين, جمل و نهروان بود كه پس از تصدى خلافت, دامن گير آن حضرت شد. امام حسن (ع) چند ماه پس از تصدى خلافت, آماده جنگ با معاويه شد اما بر اثر سستى و خيانت عده زيادى از فرماندهان, سران قبائل, سربازان و پيروانش, چاره اى جز صلح با معاويه نديد و لذا عليرغم ميل باطنى خود به صلح تحميلى معاويه بن ابى سفيان تن داد و حكومت را به وى واگذار نمود. مقاله اى تحت عنوان ((امام حسن (ع), از امامت تا شهادت)) به همين مناسبت در اين ره توشه درج گرديده است.
|