روز پرستار و بهورز

پرستاران، خادمان بي‌منت و فرشتگان سپيدپوش جامعه هستند كه لباس خدايي بر تن دارند، آنان حمايت و پشتيباني جامعه را مي‌جويند و خواهان ارج نهادن جامعه به جايگاه واقعي خويشند، همچنان كه مقام معظم رهبري مي فرمايند: "طرف حساب پرستار فقط خداست." همزمان با روز ولادت شير زن واقعه كربلا كه توانست با پيام رساني، شايستگي زنان را در تاريخ به منصه‌ ظهور رسانده و ضامن بقاي اسلام باشد و از بازماندگان حادثه‌ تلخ عاشورا مراقبت و پرستاري كند، روز پرستار ناميده شده‌ است. در كشور ما نيز پرستاران، در طول هشت سال دفاع مقدس، برغم كمبودها و مشكلات، خالصانه و بي‌ريا در جهت بهبود وضعيت بيماران تلاش كردند و غالبا به جاي اين كه در آغوش گرم خانواده به ‌سر ببرند، بر بالين مجروحان جنگي حاضر شده و از آنان مراقبت كردند و در اين راه مشقتهاي بسياري را متحمل شدند. پيدايش پرستاري آنگاه كه رنج و درد بر كالبد انسان حمله ور گشت و سلامت وي را پايان داد، پرستاري به وجود آمد؛‌ يعني از زمان پيدايش بشر،‌ اين حرفه مقدس بر عرصه گيتي نمايان شده است. در مسير تاريخ، پرستاري همپاي پزشكي در خدمت انسان ها بوده است و به تدريج، اين دو در قالب علم پيشرفت نموده اند و در زمان هاي بحراني، مانند حوادث طبيعي و جنگ ها، خدمات شايان توجهي انجام داده اند. پرستاري در اسلام پرستاري از مجروحان و كمك به ناتوانان، در فطرت و نهاد هر انساني وجود دارد كه حاكي از اهميت آن در زندگي اجتماعي است. سيره رهبران الهي نيز همواره بر اين بوده كه در ميدان انجام كارهاي پسنديده، گوي سبقت را از همه انسان ها بربايند و انسان كامل عصر خويش و الگو براي آيندگان باشند تا بدين ترتيب، بزرگ ترين مشوق انسان ها در عمل به نيكي ها گردند. يكي از كارهاي نيك ،« پرستاري» از بيماران است و رهبران الهي نيز بدان همت مي گماردند. نُسَيبه، پرستار با ارزش تاكيد اسلام بر بزرگداشت كار پرستاري و سفارش به انجام آن، باعث شده بود كه بسياري از اصحاب رسول خدا اعم از زن و مرد، به اين كار اهتمام ورزند.«نسيبه» يكي از زنان صدراسلام است كه با پيامبر (ص) بيعت نمود. وي بيشتر روزها روزه دار بود و از عبادت خداوند غفلت نمي ورزيد. اين زن شجاع و با شهامت،‌ در جنگ هاي احد،‌ حنين، ‌حديبه و يمامه شركت داشت و همواره مشكي بر دوش مي كشيد و خورجيني نيز در برداشت و هر جا تشنه اي مي يافت و يا ناله مجروحي را مي شنيد، ‌بي درنگ بر بالينش حاضر مي شد. وظيفه او، ‌رساندن آب به سربازان و نيز مداواي زخميان بود. حضرت زينب (س) پرستار نهضت و انقلاب حسينى حضرت زينب (س) در سال پنجم هجري از مادري چون فاطمه زهرا (س) متولد شد و در دامان ايشان، پيامبر اسلام (ص) و حضرت علي (ع) پرورش يافت. يكي از سيره هاي عملي زندگي اين بانوي الهي، پرستاري و دست گيري از حال بيماران و درماندگان بود. اتفاقات سختي كه در طول حيات سراسر مرارت بار ايشان رخ داد؛ همچون بيماري مادر بزرگوارشان، ضربت خوردن پدر، مسموميت برادر و بالاخره حادثه بزرگ كربلا، زينب را به عنوان الگوي پرستاران معرفي كرد و سالروز ولادتش، به عنوان روز پرستار برگزيده شد. پرستار بزرگ صحراي كربلا، در آن روز سخت، وظايف سنگيني به عهده داشت: تقويت روحيه مجروحان و خانواده شهيدان، رسيدگي به بازماندگان و كمك به اطفال. هم چنين ايشان به مراقبت از حضرت سجاد (ع) نيز كه در بيماري شديد به سر مي برد، مشغول بود. حيف است زينب سلام الله عليها را تنها پرستار بيمار بخوانند زيرا پرستارى از بيمار يكى از كوچك‏ترين مسؤوليت ‏هاى حضرت زينب سلام الله عليها بود، و هر چند پرستارى وظيفه سنگين و ارزشمندى است و پرستار متعهد بايد با صبر و حوصله، تحمل هر نوع ناملايمات براى انجام خدمتش ‏بنمايد و چنين كارى از عهده هر كس برنمى‏آيد ولى با اين حال ‏مقام زينب كبرى سلام الله عليها، آن‏قدر والا و عظيم است كه او را پرستار نهضت وانقلاب حسينى بايد بناميم، زيرا اين پرستارى به مراتب مهم‏تر و سرنوشت‏ سازتر از پرستارى بيمار بود. زينب نقش نگهدارى از قيام خون بار حسينى را بر عهده داشت كه ‏قطعا اگر او اين بار را بر دوش نمى‏گرفت، خون سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين صلوات الله عليه پايمال مى‏شد و بسيار دشوار بود كه نهضت ابى عبد الله عليه السلام به مردم‏ اعلام و ابلاغ گردد و شايد بدون اسارت خاندان رسول الله وپيش‏تازى عقيله بنى هاشمى عليها السلام در رسوا نمودن هيئت‏ حاكم، و تبليغ او از انگيزه قيام برادرش، يزيديان به هدف پليد خود نائل مى‏آمدند و نام رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم را نه تنها از مناره‏ هاى مساجد بلكه از تاريخ، پاك و محو مي ‏كردند و اين بود نيت ‏شوم آنان. حضرت زينب عليها السلام با مجاهدت و قيام شجاعانه خويش در برابر زورگويان و هم‏چنين فريب ‏خوردگان زمانش، آن چنان از قيام امام حسين عليه السلام دفاع كرد كه ‏تا قيام رستاخيز، همانند او نه در مردان و نه در زنان، وجود ندارد و اين نام جاودان و مقدس براى هميشه با عظمت ‏بايد برده شود. عقيله بني هاشم عليها السلام در پس آن مصيبت ‏بزرگى كه «تصغر عندها المصائب‏» آن چنان ‏بار سنگين پرچم ولايت را بر دوش گرفت و در برابر كفر و زندقه‏ ايستاد و سخنرانى كرد و خطابه خواند و مردم را بيدار كرد و حركت را در مردگان آغاز نمود كه از آن جا حركت توابين و ديگر حركت‏هاى اسلامى آغاز شد و تا امروز و فردا و فرداها، آثار اين ‏حركت عظيم زينبى، هويدا است و به بركت اين بانوى بزرگوار و قيام مباركش، هم‏چنان بيرق‏هاى خونين عاشورا به نشانه روز انتقام مظلوم از ظالم، در سراسر جهان افراشته مى‏شود زيرا زينب كبرى سلام الله عليها بود كه پيام ‏خونين حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام را به تمام نسل‏ها و عصرها رساند.

«امام بيهقي» عالم شافعي مذهب و نويسنده متعهد كتابهاي علوم ديني دربيهق متولد شد.

«امام بيهقي» عالم شافعي مذهب و نويسنده متعهد كتابهاي علوم ديني دربيهق متولد شد. او از15 سالگي در سايه نبوغ خود به محضر استاداني چون حاكم نيشابوري راه يافت. بيهقي شافعي مذهب بود اما به دليل اخلاص ويژه‎اي كه به مولا علي (ع)‌ داشت در برخي منابع وي را شيعه معرفي كرده‎اند. امام بيهقي در حديث سرآمد هم عصران خود بود و كمتر كسي همانند او احاديث بيشمار در خاطر و ذهنش داشت. ازامام بيهقي مي‎توان كتابهاي «سُنَن كبري؛ اَلاَسْماء وَ الصِّفات و كتاب دلائِلُ النُّبُوة» را نام برد.

وفات «شمس الدين محمّد بن عبدالرَّحمن» معروف به«اِبْن صانِع حَنَفي»

«شمس الدين محمّد بن عبدالرَّحمن» معروف به«اِبْن صانِع حَنَفي»، نحوي لُغَوي و محدِّث مصري در قاهره بدرود حيات گفت. ابن صانع تحصيلات مقدماتي را به سرعت پشت سرگذاشت سپس فقه،‌ حديث و معاني را فراگرفت. ابن صانع بعد از آموختن حديث به رياست علوم نحو و قرائت در مسجد جامع اموي دمشق منصوب شد و پس از مدتي به زادگاهش قاهره بازگشت و به تدريس پرداخت. كلاس درس ابن صانع با استقبال بسيار مواجه شد و شاگردان مشتاق به حضورش مي‎شتافتند. از‎آثار ابن صانع نحوي كتابهايي چون«المُنهَجُ الْقويم فِي الْقرآنِ الْعَظيم و اَلْمرقاةُ في اِعرابِ لا اله الاّ الله» به جاي مانده است.

ابوالحسن فروغي ازمفاخرعلمي و ادبي ايران در شهر تهران درگذشت.

ابوالحسن فروغي ازمفاخرعلمي و ادبي ايران در شهر تهران درگذشت. فروغي تحصيلات مقدماتي درعلوم قديم و جديد را درتهران به اتمام رساند و سپس به تدريس تاريخ و جغرافيا اشتغال يافت. فروغي مدتي هم رياست دانشسراي عالي را عهده‎دار بود و سپس به عنوان استاد دانشگاه تهران مشغول به كارشد. ابوالحسن فروغي ازاعضاي فرهنگستان ايران بود و صاحب آثاري چون«تاريخ ادبيات ايران، اوراق مُشوَش، سرمايه سعادت و مجله تعليم و تربيت» به شمار مي‎رود. فروغي كتابي به زبان فرانسه به نام عقائد اجتماعي و فلسفي نوشته است كه درپاريس چاپ و منتشرشده است.

         بنيانگذار مهديه تهران

         برنامه های ندبه و کمیل